Een nieuwe reis

Hey allemaal!

Na lang twijfelen heb ik toch besloten om deze reisblog weer uit het stof te halen en een poging te doen om wat verhaaltjes te schrijven over mijn reis, want na een veel te lange tijd heb ik Nederland eindelijk weer eens verlaten. Inmiddels zit ik aan de andere kant van de wereld (Nieuw-Zeeland), maar de eerste stop tijdens deze reis was Dubai.
Op 25 Oktober stapte ik op het vliegtuig en na een uur of 7 door de lucht te hebben gestuiterd door onmundige turbulentie kwam de woestijn dan eindelijk in zicht en stap ik uit in Dubai. Ik was van plan de metro te pakken naar het hotel, maar door mijn talent voor ongecoördineerd rondlopen kan ik deze niet vinden. Ik besluit dus uiteindelijk maar om een taxi te pakken en kon gelukkig meteen inchecken. Oke, nu de stad maar eens in.

Met de metro zou het makkelijk moeten zijn om de stad rond te komen, dus eenmaal op het metrostation besluit ik om een kaartje te kopen. Ik zie twee ticketmachines waarvan de ene op het moment een storing heeft en dus alleen cash accepteert en de ander moeite heeft om de Arabische tekeningetjes te vertalen in iets dat op een Engels woord lijkt. Ik kom hier echter pas achter op het moment dat dat ik al bij deze ticketmachine sta en druk dus maar wat in het rond op de knopjes voor mijn neus. Er komt zowaar een kaartje uit het apparaat, dus het zal wel goed zijn denk ik. Wat ik nu zojuist heb gekocht durf ik echter niet te zeggen. Aangezien ik niet weet of ik nu een kaartje voor de juiste route in mijn handen heb (er zijn 2 verschillende metro lijnen) besluit ik maar om aan te sluiten in de rij voor de informatie balie om dit te checken. Ja, het was misschien handiger geweest om EERST te vragen welk kaartje ik nodig heb voordat ik als een wilde op de knopjes van het ticket apparaat was gaan drukken, maarja ik ben eigenwijs. Anyway, ik heb geluk, want het kaartje blijkt een soort Arabische ov-kaart voor toeristen te zijn, waarmee ik beide metro lijnen de hele dag onbeperkt kan gebruiken. Het enige wat ik hiervoor hoef te doen is deze iedere dag bij de informatie balie opladen voor 20 dirham (zo’n 5 euro). Het reizen met de metro kost hier dus in principe geen drol. Dat is mooi, denk ik, dus ik stap in de metro en mijn eerste stop is de Dubai mall/Burj Kahlifa. Nu kom ik hier niet om te winkelen, want dat kan ik in Nederland ook en daarbij is het toch geen hobby van me, maar de Burj Khalifa wilde ik natuurlijk wel zien. Wanneer ik de metro uitstap en de onwijs lange hal blijf volgen naar het winkelcentrum zie ik het enorme gebouw al naast me door de ramen. Eenmaal uit de metro hal en in het winkelcentrum weet ik echter niet waar ik nu heen moet lopen, dus loop ik maar als een ongeleid projectiel wat in het rond over de vele verdiepingen en gangen. Ik zie van alles. Van schaatsbanen tot watervallen en de wintercollectie van vele winkels (een winterjas en sjaal zijn natuurlijk een must bij 40 graden), maar geen uitgang naar de Burj Khalifa. Wel zie ik na een paar uur lopen een winkeltje voor tickets waarmee je naar de 124e verdieping van de Burj Khalifa kunt om het uitzicht over te stad te bekijken. Wel vet, dacht ik, maar kaartjes kosten 125 euro. Oke, iets minder vet (ja, vet duur), dus ik laat het maar zitten. Nu hoopte ik wel in de buurt te zijn van de uitgang naar de Burj Khalifa, maar dat blijkt niet zo te zijn. Inmiddels in het een uur of 7 in de avond en heb ik het wel een beetje gehad, dus ik besluit terug te gaan naar mijn hotel en heb zo dus de eerste dag eigenlijk niets nuttigs gedaan.

Op dag twee doe ik een nieuwe poging om de Burj Khalifa te bereiken en na weer een hele tijd door het winkelcentrum te hebben gelopen en mezelf af te vragen hoe ik toch in hemelsnaam naar buiten kom zie ik opeens de oplossing. Mensen lopen gewoon in/uit via een nooduitgang! Wow, dat ik daar nou niet eerder aan had gedacht zeg. Ik vraag me wel enigszins af of dit de bedoeling is, maarja, het zal me een worst wezen, want zo kom ik wel buiten en opeens sta ik dan eindelijk recht voor de Burj Khalifa. Voor het eerst in 2 dagen zie ik iets nuttigs van dichtbij en ik ben er precies op het goede moment, want het is bijna 6 uur in de avond en vanaf dat moment is er ieder half uur een fonteinshow te zien. Het duurt maar een paar minuten, maar is wel prachtig om te zien. Na de fonteinshow besluit ik om maar weer terug te gaan naar het hotel, want het is inmiddels donker en ik weet niet of het slim is om dan nog in mijn eentje over de straten te zwerven. Overigens zag ik nu de in/uitgang naar het winkelcentrum pas wanneer je NIET vanuit de metro komt.

Ik heb me trouwens nooit echt onveilig gevoeld in Dubai, ondanks dat ik daar alleen als blanke blonde vrouw over straat liep. Ik viel wel uit de toon, maar werd er niet mee lastig gevallen. Alleen op de eerste dag heb ik me ongemakkelijk gevoeld, omdat ik wel een lange broek aan had, maar een shirt dat mijn schouders niet bedekte. Wanneer ik door het toeterende verkeer over straat liep vroeg ik me dan ook af of dit lag aan het feit dat iedereen elkaar hier in de weg rijd of dat het om mij en mijn blote schouders ging. Nu wist ik wel dat dit in principe niet door iedereen gewaardeerd wordt, maar zo zijn er ook genoeg mensen die hier wel gewoon met blote schouders rondlopen en zelfs met blote knieën. Het is me niet altijd duidelijk wat nu de bedoeling is, maar ik besluit om de komende dagen toch maar een shirt met mouwen aan te trekken. Er zijn toeristen die hier gewoon in korte broek en mini shirt over straat lopen en dat had ik in deze hitte zelf ook liever gedaan, maar ik vond het toch wel netjes om me aan te passen aan de cultuur hier. Daardoor voelde ik me ook minder ongemakkelijk, omdat ik zo wist dat mensen niet naar me keken om wat ik aanhad.

Goed, na twee dagen heb ik eigenlijk nog niet veel meer gezien dan een winkelcentrum en de Burj Khalifa met de fonteinshow. Wel heb ik veel met de metro door de stad gereisd om een kiosk te vinden waar ik een kaartje kon kopen voor de uber toeristische hop on hop off bus. Ik was namelijk van plan om alles zelf uit te zoeken en gewoon met de metro etc. door de stad te reizen, maar ik merk dat het me enorm veel tijd kost om uit te vinden welke bus/metro/tram ik moet hebben om bij de highlights van de stad te komen. Daarnaast hoor ik van meer toeristen dat het überhaupt moeilijk om deze highlights van dichtbij te benaderen wanneer je dit niet middels een hop on hop off bus doet. Ik dacht eigenlijk dat het aan mijn eigen onhandigheid lag dat ik zoveel moeite had om alleen al de Burj Khalifa te bereiken ondanks dat ik het gebouw al 2 dagen in beeld had. Hetzelfde geldt voor de Burj al Arab welke ik gewoon vanuit mijn hotelkamer kon zien. Ik had zelfs moeite om een kiosk te vinden waar ik dus een bus kaartje kon kopen, maar ook dit bleek voor meer toeristen een opgave.

Uiteindelijk vindt ik op dag 3 in een winkelcentrum aan de andere kant van de stad na veel gezoek een ticketbalie en stap hier op de bus. Ook wel lekker om alles vanuit de bus te kunnen bekijken in plaats van rond te sjokken in deze bloedhitte moet ik zeggen, want de buschauffeur geeft aan dat het zo’n 52 graden kan worden. Ik krijg al weer een rolberoerte als ik er aan terug denk, want zelfs voor een koukleum als mij is dit wel een beetje too much. Goed, de bus begint te rijden en we racen in hoog tempo door de stad. Terwijl ik als een malle met mijn fotocamera in het rond klik in de hoop nog iets vast te leggen wordt ik tegelijkertijd gefrituurd door de enorme hitte. Na een paar uur heb ik de hele stad vanuit de bus gezien en stap ik uit bij de laatste halte, waar ik tevens op de bus kon stappen naar de woestijn. Het was een sunset tour, waarbij je dus aan het einde van de dag richting de woestijn vertrekt om daar de zonsondergang te bekijken en op een kameel te kunnen rijden, henna te laten zetten en dat soort dingen. Eigenlijk is DE reden dat ik naar Dubai ben gegaan heel simpel. Ik heb mezelf namelijk jaren geleden eens in de kop gehaald dat ik hier op een knol door de woestijn wilde hobbelen. Dat dit ook in andere landen kan maakt me geen reet uit, want wat ik in mijn kop heb moet ook zo gaan als het ff kan. Ik ben dan ook zo blij als een kind wanneer ik die avond eindelijk op een kameel zit en maar liefst een HEEL rondje om een palmboom hobbel. Bijna iedereen die mee was met de tour wilde dit namelijk doen, terwijl we niet de hele nacht de tijd hadden, maargoed ik hoef ook geen hele marathon op dat beest af te leggen. Ergens was ik ook wel blij dat het maar een paar minuten duurde want vond het wel een beetje zielig voor de kamelen om eerlijk te zijn. De henna tatoeage etc. laat ik maar achterwege, want dat is niet echt iets voor mij. Savond’s laat racen we weer met de bus terug naar de stad, terwijl er een zandstorm op komt zetten en we dus volledig gezandstraald worden. Zo, eindelijk een lekker woestijnwindje haha.

Op de laatste dag in Dubai heb ik nog twee bustours gedaan, want er zijn 3 verschillende busroutes. Ik zie eindelijk ook de Burj al Arab van dichtbij en het Atlantis Hotel op het palm eiland. Best wel triest dat ik dit allemaal pas op mijn laatste dag zie, want mijn hotel lag aan de voet van het palm eiland notabene en de Burj al Arab kon ik dus vanuit mijn hotelkamer al zien liggen, maarja, zoals ik al zei bleek het niet zo makkelijk om dit op eigen houtje te bezoeken (in mijn eentje tenminste). Ook heb ik op de laatste dag een cruise gedaan wat ook wel supermooi was. Mijn factor 50 zonnebrand heeft dit alleen niet overleeft, waardoor ik die avond met een geroosterde kop ik het vliegtuig stap naar Auckland waar ik zo’n 37 uur later zo gaar als een kanarie (of is dit geen spreekwoord?) aankwam. Het eerste deel van mijn reis zit er dus al weer op.

De volgende keer mijn belevingen vanaf de andere kant van de wereld ;)

Foto’s op facebook trouwens.

x