Nieuw Zeeland - Noordereiland

Hey allemaal!

Tijd voor een nieuw verhaal dacht ik zo, want ik ben nu al weer bijna een maand in Nieuw Zeeland. Momenteel ben ik in Wanaka op het Zuidereiland, maar zal nu eerst een poging doen om een samenvatting te maken van mijn avonturen op het Noordereiland, want dat is volgens mij al aardig veel. Moet wel even in mijn geheugen graven om te bedenken wat ik ook al weer allemaal heb gedaan de laatste weken hoor, want dat heb ik eigenlijk niet zo bijgehouden en ik heb echt het geheugen van een goudvis.

Goed, laat ik bij het begin beginnen en dat is de reis van Dubai naar Auckland. Daar kan ik erg kort over zijn, die was namelijk LANG! Ben in totaal zo’n 28 uur onderweg geweest, inclusief veel te lange tussenstop in Melbourne. Voelde wel een beetje als thuiskomen trouwens, want ik was hier voor de 4e keer. Van Dubai naar Melbourne vlogen we met de A380 en daar keek ik echt naar uit. Even ter info voor de mensen met een iets minder grote vliegtuig-afwijking dan ik zelf: dit is het grootste passagiersvliegtuig wat er maar rondvliegt en ik vond het dan ook fantastisch om hier weer eens 14 uur in te mogen bivakkeren, want ik vermaakte me prima met de vele knopjes aan mijn stoel en op mijn beeldscherm terwijl ik zoveel drankjes kon bestellen als ik maar wilde. Ik dacht laat ik eens beginnen met een wijntje, want ik ben tenslotte op vakantie he. Wou net een slok nemen toen we enorme turbulentie kregen, waardoor ik het hele glas in 1 keer naar binnen gooide, dus mijn vliegtuigburen dachten waarschijnlijk dat ik alcoholist was maargoed. De rest van de reis verliep prima.

Zo’n 2 dagen na vertrek uit Dubai kwam ik aan in Auckland. Welke dag of datum dat was weet ik echter niet meer precies, want ik ben de tijd al een beetje kwijt sinds ik op reis ben. Ik weet alleen dat het ergens redelijk vroeg op de dag was en ik al 3 dagen geen bed had gezien, maar omdat een jetlag niet voorkomt in mijn woordenboek kwam ik met het briljante plan om even een berg te gaan beklimmen. Kon namelijk toch nog niet inchecken bij het hostel. Moet zeggen dat ik dit plan iets minder briljant vond toen ik eenmaal aan de bergwandeling begon, want ik had toch iets minder energie dan ik graag had gewild. Tering zeg, wat een takken end, maar het uitzicht maakte veel goed.

In de dagen daarna heb ik nog meer van de stad en de eilanden daar omheen bekeken en heb ik de rest van mijn reis door Nieuw Zeeland geboekt. Ik kwam hier namelijk zonder plan, maar aangezien ik niet de backpacker met oneindig veel tijd ben leek het me toch verstandiger ( en makkelijker) om dit wel te doen. Ik reis nu dus met de kiwi bus (een soort hop on hop off bus) het hele land door.

Als eerste ging ik 2 dagen naar de bay of islands, waar ik DACHT met dolfijnen te gaan zwemmen, want dit wilde ik graag doen dus ik had al een trip geboekt in Auckland samen met mijn busreis. Lekker makkelijk (hoopte ik), maar op de een of andere manier gaan de woorden Marisca en makkelijk gewoon nooit samen. Tja, waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan he. Anders is het leven ook zo saai. Goed, om mijn probleem even kort samen te vatten bleek de trip die ik in Auckland had geboekt niet te bestaan, want dit was een combinatie van zwemmen met dolfijnen en een tour naar de ‘hole in the rock’, zoals dat hier heet. Gewoon een tripje over het water om een gat in een steen te bekijken zegmaar. Klinkt adembenemend toch? Oke, vele uren, geregel en telefoontjes later had ik een vergoeding voor mijn niet bestaande trip geregeld en een nieuwe die wel bestond. Dat betekende dus dat ik moest kiezen tussen spetteren met flipper of een gat in een steen bekijken, aangezien die combinatie niet kon. Hoewel ik echt graag had willen zwemmen met dolfijnen besloot ik toch om de enorm fascinerend-klinkende ‘gat in een steen’ tour te boeken, omdat dit typisch iets voor deze plaats is en ik wel ergens anders met dolfijnen kan zwemmen. Uiteindelijk was de ‘gat in een steen’ tour trouwens best leuk hoor.

De dag erna was een lange dag in de bus, want we gingen naar het meest noordelijke puntje van Nieuw Zeeland, cape reinga. Onderweg hier naar toe zijn we nog ergens gestopt om te sandboarden en dat vond ik echt heel leuk. Had dit nog nooit gedaan, maar jezelf van een enorme zandberg af laten rollen op een plankje is wel een aanrader. Je bek dicht houden en ogen afplakken zouden ook geen overbodige luxe zijn, want ik was wel even bezig om mijn oogbollen weer op te poetsen door al dat zand en mijn tanden waren ook enigszins gepolijst.

Na deze 2 dagen was het tijd om terug te gaan naar Auckland, waar ik de volgende dag aan de reis door de rest van het land begon. Eén van de plaatsen waar we zijn geweest is Hot Water Beach, waar je op bepaalde plekken op het strand bij laagtij een gat kunt graven waardoor er warm water naar boven komt doordat de warmte van lava de oppervlakte verwarmt als ik het goed zeg. Het is een lang en ingewikkeld verhaal, maar Nieuw Zeeland is vulkanisch gebied en de aardkorst is op sommige plaatsen niet zo heel erg dik. Iets in die richting was het. Anyway, zo kun je dus je eigen hot pool graven op het strand. Stond ik daar dus met een scheppie op het strand te graven om een eigen zwembadje te creëren, zie je het al voor je? Ik niet. Zag namelijk geen reet, aangezien laagtij (het enige moment waarop je dit dus kunt dun) zo ongeveer midden in de nacht was op het moment dat wij er waren, dus het was pikkedonker. Maarja, mijn eigen zwembad scheppen in het donker met de kolkende zee achter me die ik alleen kon horen maar niet zien is natuurlijk één van mijn favoriete bezigheden, dus dit wilde ik niet missen. Heb trouwens niet eens in mijn ‘hot pool’ gezeten, want ik ben niet de meeste geduldige persoon op deze aardbol dus ik hield het al voor gezien voor deze af was.

Een andere plek waar we zijn geweest is Waitomo. Ook zo’n gat van een dorp waar nog minder te beleven is dan in Aalten, maar wat ze hier wel hebben zijn de Waitomo Caves. In de Waitomo Caves kun je klimmen en tuben terwijl je de glow-wormen kunt bekijken. Er zijn dus verschillende activiteiten die je kunt doen in deze grot en aangezien ik echt bang ben voor water wilde ik in ieder geval niets doen met tuben. Mijn opties waren dus klimmen of wandelen. Wandelen door een grot klinkt leuk, maar is toch een beetje saai als je ook kunt klimmen, dus heb ik dat gedaan. 5 uur lang mezelf door de meest smalle gaten tussen de rotsen door wurmen en op de meest onmogelijke manieren over de rotsen kruipen. Oke, dat ik dit op de meeste onmogelijke manieren deed lag waarschijnlijk wel een beetje aan mezelf, want ten eerste ben ik gewoon een kluns, maar ten tweede weet ik ook het verschil tussen links en rechts niet echt. Wanneer de gids dus LEFT zei verzette ik mijn rechtervoet en andersom. Er was een tweede gids mee die toevallig uit Nederland kwam en die riep dus op een gegeven moment LINKS en RECHTS, want die zal wel gedacht hebben.. die verstaat geen Engels. Toen ik echter nog steeds de meeste onmogelijke posities uit probeerde zal hij wel gedacht hebben wat een hopeloos geval haha. Op een aantal momenten moesten wij als klimmers ook stil blijven hangen en de lampen van onze helm uit zetten om de tubende mensen onder ons niet te verblinden wanneer ze voorbij kwamen. Dit was wel de grootste uitdaging, want steeds op die momenten had ik mezelf natuurlijk weer in een soort van onmogelijke twister-positie die niet bepaald bevorderlijk is voor de functie van mijn lijf aan een rots geplakt en dan moest ik dus ook nog eens zo blijven hangen. Na 5 uur was ik dan ook blij dat er ligt aan het einde van de grot kwam, want ik was inmiddels aardig bont en blauw en de hoeveelheid bulten waren niet te tellen.

Na Waitomo ben ik onder andere in Rotorua geweest, waar je geothermische meren kunt bekijken en dat heb ik dan ook gedaan. Geothermische meren hebben geweldige kleuren, maar ook een geweldige stinklucht. Door de zwavel stinkt het namelijk enorm naar rotte eieren. In hoog tempo ben ik dus door het soort van park gerend omdat ik werkelijk onpasselijk werd van de stank, maarja ik wilde het wel zien, want verder was het wel mooi.

Na Rotorua was het tijd om naar Taupo te reizen. In Taupo wilde ik vooral één ding doen en dat was de Tongariro Alpine Crossing. 8 uur lang hiken over 20 km vulkanisch gebied. Dit is echter een activiteit waarbij het weer wel goed genoeg moet zijn en de weerberichten voor de dag dat ik dit wilde gaan doen waren niet bepaald gunstig toen we in Taupo aankwamen. Toch ben ik de volgende dag met een groep anderen waar ik inmiddels al een week of wat mee reisde op de bus gestapt naar de voet van de berg. De buschauffeur was in tegenstelling tot eerdere berichten erg optimistisch over het weer, want er was inderdaad een strak blauwe lucht met een zonnetje, ook al was het rond een uur of 6 in de ochtend. Het duurde echter niet lang voordat de pech begon (het was trouwens vrijdag de 13e die dag), want de remmen van het busje begaven het en zo rolden we opeens half de berm in waar we een tijdje hebben stil gestaan. Uiteindelijk kon de bus wel verder, maar we kwamen hierdoor later aan dan gepland. Dat was echter niet waar iedereen zich mee bezighield. Wat ons wel bezighield was de enorme kou (-15), wind en sneeuw. Holy shit. Zo mooi als het weer beneden in de stad was, zo slecht was het onderaan de berg, laat staan OP de bergen die we zouden gaan beklimmen. De buschauffeur was nu zelf ook iets minder enthousiast en gaf ons de optie om terug te keren of toch door te zetten. Opgeven zal ik niet snel doen en met mij waren er nog wat anderen. We hebben wel getwijfeld, omdat de enorme wind (80 km per uur die dag) in combinatie met de kou en sneeuw er voor zorgde dat bewegen überhaupt moeilijk was, laat staan 8 uur lang over vulkanisch gebied. De keuze om niet door te zetten werd echter niet lang daarna voor ons gemaakt door de begeleiders die ons naar het begin van de berg hadden gebracht (de hike zelf is zonder begeleiders), omdat de weersomstandigheden te gevaarlijk waren. Uiteindelijk werd de ‘pech’ met het busje ons geluk, want doordat wij later bij de berg aankwamen hebben ze ons nog terug kunnen halen. De eerste bus mensen was namelijk al een tijdje vertrokken en hebben dus de hele tocht in dit weer afgelegd. Omdat ik de Tongariro Crossing toch graag wilde doen heb ik besloten mijn planning te wijzigen en langer te blijven, omdat de weerberichten voor de volgende dag een stuk positiever waren. Ik heb de Crossing de volgende dag dan ook alsnog kunnen doen. Vanaf dat moment was ik echter wel een groot deel van mijn busgroep ‘kwijt’, omdat zij verder zijn gereisd, maar dat krijg je op een gegeven moment toch, omdat iedereen andere plannen heeft. Er zijn mensen die hun plannen op elkaar gaan afstemmen, maar daar ben ik niet zo’n voorstander van. Ik maak liever mijn eigen keuzes.

Na Taupo ben ik onder andere nog in Wellington geweest, de laatste stop voordat we met de ferry naar het Zuidereiland vertrokken. Daar ben ik ook weer gewoon de stad doorgelopen, naar het nationale museum van Nieuw Zeeland geweest (dat ik nog eens naar een museum zou gaan zeg..) en heb ik met een aantal anderen de James Bond film Spectre gezien in een ubermooie bioscoop.

Er zijn nog honderd andere dingen die ik heb gedaan, maar die ga ik niet allemaal toelichten, want dan wordt dit veels te lange verhaal nog veel langer. Voor nu laat ik het hier dus bij en de volgende keer zal ik vertellen wat ik hier op het Zuidereiland zoal heb gedaan.

X