Crazy days!
Door: Marisca
Blijf op de hoogte en volg Marisca
04 Februari 2011 | Australië, Cairns
G'day mates,
Ik hoorde hier dat cyclone Yasi ook in Nederland op het nieuws was, dus misschien hebben jullie het al wel meegekregen, maar hier was het echt een gekkenhuis de afgelopen week. Woensdagnacht werd de orkaan verwacht, maar hij was zo krachtig dat de storm en paniek 2 dagen eerder al uitbrak. Maandag werd de hele supermarkt geplunderd om voedsel in te slaan en overal in de stad werder voorbereidingen getroffen. Zandzakken voor de deur pleuren, alles wat maar weg kon waaien naar binnen halen en de ramen werden afgeplakt. De 2 ziekenhuizen werden door het leger geevacueerd en het hostel werd orkaanproof gemaakt, dus ik dacht dat we daar zouden blijven tot de orkaan voorbij was. Dit was ook de bedoeling, maar de situatie werd steeds gevaarlijker en cyclone Yasi bleef verergeren.
Maandagavond werd er op mijn deur gebonkt: MOVE, MOVE, MOVE PEOPLE! Everybody pack all your stuff in the bag, put it under your bed ans take only your most valuable belongings. We are going to evacuate NOW! Ik schrok me de pleures en binnen 5 minuten heb ik alles maar bovenop het stapelbed geslingerd in de hoop dat het daar droog bleef, vanwege de verwachte overstroming. De zee zou veranderen in een tsunami met enorme golven vanwege de wind. Het hostel ligt nog geen 50 meter van zee, dus grote kans dat het overspoeld werd.
Ik had alleen mijn paspoort en verzekeringspapieren (die moest ik meenemen voor het geval het hostel niet meer zou bestaan als we terug kwamen) en mijn camera, mobiel en laptop, omdat die niet tegen water kunnen. Zo bizar om de deur achter me dicht te gooien niet wetend of ik het hostel en mijn spullen ooit nog terug zou zien. Nou, daat stond ik dan in het donker, wachtend op de bus die ons naar een andere plaats zou brengen. Toen we daar allemaal waren zijn we ook maar gewoon gaan slapen. Wat moet je anders midden in de nacht :P En toen, om 6 uur 'sochtends, slechts een paar uur nadat we daar kwamen, ging het noodalarm af en werd er omgeroepen dat we ook daar niet veilig waren. Voor de 2e keer die nacht schrok ik me de pleures en rolde ik zo lam als een tak mijn bed uit om opnieuw mijn spullen te pakken en te worden geevacueerd.
Inmiddels was bekend dat cyclone Yasi, categorie 5, zo groot was als 1/3e van Australie. het deel dat het zwaarst gestroffen zou worden was 3x zo groot als nederland en de windsnelheid was 300km per uur. De kern van de orkaan kwam nog steeds recht op Cairns af en was inmiddeld van rood veranderd in zwart. iedereen was totaal in paniek en belde naar huis om te vertellen wat er op dat moment allemaal gebeurde. Ik wilde ook zooo graag even naar huis bellen, maar wat kon ik zeggen? Dat ik in een levensbedreigende situatie zat en voor de 2e keer in een paar uur tijd werd geevacueerd? Ik heb toen maar besloten om niet naar huis te bellen om mama een hartverzakking te besparen :p
Dus daar stond ik weer in het donker wachtend op het busje dat me naar het andere evacuatiecentrum zou brengen. Ik had steeds geen idee waar die waren, dus ik zag het vanzelf wel. We werden uiteidenlijk allemaal naar verschillende evacuatiecentra gebracht. Onder andere een sporthal, universiteit en ikzelf zat in een winkelcentrum. De bus zette ons onderaan de bult af en in de stromende regen en knetterharde wind moesten we die onmundig steile bult op rennen naar het winkelcentrum. Op dat moment dacht ik aan thuis, aan Nederland, aan jullie.. Ik kon niet geloven dat ik mezelf stond in te schrijven bij een evacuatiecentrum, terwijl jullie rustig aan het avondeten zaten. Jullie moesten eens weten :P Uiteindelijk heb ik daar 2 dagen gezeten met de paar spullen die ik had, zonder stroom en zonder water (alleen de eerste paar uur). Liggend op een harde, koude vloer, in de verschrikkelijke putlucht, wachtend tot het allemaal voorbij was. Ieder uur werd er een update omgeroepen, maar het is best confronterend om zovaak te horen dat de situatie extreem levensbedreigend is. Het stormde zo hard dat het hele gebouw en zelfs de grond schudde. Het leek wel een aardbeving man! En dat in het pikkedonker..
Vlak voordat de orkaan ana land zou komen is hij wat van richting veranderd. Daardoor heeft het oog van de orkaan ons op het laatste moment op een haar na gemist gelukkig. De schade is hier nu te overzien, maar cyclone yasi heeft verder enorm veel schade aangericht. het paradijs ziet er nu iets minder paradijselijk uit :P 1 op de 3 huizen heeft geen dak meer en de plaats onder Cairns die nu dus door de kern is geraakt is zo ongeveer weggevaagd.
het is raar om nu naar het nieuws te kijken, dat natuurlijk allemaal over Cyclone Yasi 'the monster' gaat. De grootste, ergste, en meest verwoestende + levensbedreigende natuurramp die Austalie ooit heeft gekend wordt er gezegd. Er worden beelden getoond van ons evacuatiecentrum en dan zie ik mezelf daar als een zwerver op de grond liggen. Echt ongelovelijk.. wat een tv-debuut haha.
Ik heb filmpjes gemaakt in het evacuatiecentrum. Heb nog steeds geen internet op mijn laptop, dus die komen nog wel. heb 1 filmpje waarop 1 van de updates is te horen die we ieder uur kregen, dus dan merk jewel hoe serieus de situatie was, maar om echt te weten hoe zo iets gaat moet je het zelf hebbenm meegemaakt. Dan pas voel je de paniek en angst van iedereen om je heen.
Toen we dan eindelijk het evacuatiecentrum mochten verlaten wist ik niet eens waar ik heen moest. en hoe. Er zouden bussen worden geregeld, dus de politie stuurde ons naar buiten. 3 uur later zaten we nog steeds in een knetterharde storm en onmundige stortregen te wachten op de stoep tot er een bus zou komen. Kats doorweekt zat ik daar in mijn hempje en korte broek. Toen werd ons door de politie pas verteld dat er helemaal geen bussen waren geregeld. Die konden ook niet komen, omdat de wegen waren afgesloten. Ze hadden dat gewoon wijsgemaakt, omdat ze iedereen uit het winkelcentrum wilden hebben. We moesten maar lopend naar huis gaan zeiden ze! Ja, erg fijn als dat een uur lopen is in die regen.. gelukkig zijn de Australiers hier super aardig en behulpzaam en toen een paar bewoners hadden gehoord dat wij daar maar gewoon op de stoep waren gedropt en onszelf maar moesten redden zijn zij met hun eigen auto heen en weer geraced om iedereen naar huis te brengen! Blijkbaar waren ook niet alle wegen afgesloten.
Inmiddels zijn we net terug in het hostel dat er gelukkig nog staat. Het regent nog steeds knetterhard, dus het water komt hier naar binnen en het is water scheppen met zijn allen, maar dat is niet zo erg. Zeker niet bij wat er werd verwacht.
Ik ben in ieder geval blij dat ik nog leef.
Zo, dit was even een uitgebreid verslag van mijn eerste week als ramptoerist in Australie :P
Cheers!
Ik hoorde hier dat cyclone Yasi ook in Nederland op het nieuws was, dus misschien hebben jullie het al wel meegekregen, maar hier was het echt een gekkenhuis de afgelopen week. Woensdagnacht werd de orkaan verwacht, maar hij was zo krachtig dat de storm en paniek 2 dagen eerder al uitbrak. Maandag werd de hele supermarkt geplunderd om voedsel in te slaan en overal in de stad werder voorbereidingen getroffen. Zandzakken voor de deur pleuren, alles wat maar weg kon waaien naar binnen halen en de ramen werden afgeplakt. De 2 ziekenhuizen werden door het leger geevacueerd en het hostel werd orkaanproof gemaakt, dus ik dacht dat we daar zouden blijven tot de orkaan voorbij was. Dit was ook de bedoeling, maar de situatie werd steeds gevaarlijker en cyclone Yasi bleef verergeren.
Maandagavond werd er op mijn deur gebonkt: MOVE, MOVE, MOVE PEOPLE! Everybody pack all your stuff in the bag, put it under your bed ans take only your most valuable belongings. We are going to evacuate NOW! Ik schrok me de pleures en binnen 5 minuten heb ik alles maar bovenop het stapelbed geslingerd in de hoop dat het daar droog bleef, vanwege de verwachte overstroming. De zee zou veranderen in een tsunami met enorme golven vanwege de wind. Het hostel ligt nog geen 50 meter van zee, dus grote kans dat het overspoeld werd.
Ik had alleen mijn paspoort en verzekeringspapieren (die moest ik meenemen voor het geval het hostel niet meer zou bestaan als we terug kwamen) en mijn camera, mobiel en laptop, omdat die niet tegen water kunnen. Zo bizar om de deur achter me dicht te gooien niet wetend of ik het hostel en mijn spullen ooit nog terug zou zien. Nou, daat stond ik dan in het donker, wachtend op de bus die ons naar een andere plaats zou brengen. Toen we daar allemaal waren zijn we ook maar gewoon gaan slapen. Wat moet je anders midden in de nacht :P En toen, om 6 uur 'sochtends, slechts een paar uur nadat we daar kwamen, ging het noodalarm af en werd er omgeroepen dat we ook daar niet veilig waren. Voor de 2e keer die nacht schrok ik me de pleures en rolde ik zo lam als een tak mijn bed uit om opnieuw mijn spullen te pakken en te worden geevacueerd.
Inmiddels was bekend dat cyclone Yasi, categorie 5, zo groot was als 1/3e van Australie. het deel dat het zwaarst gestroffen zou worden was 3x zo groot als nederland en de windsnelheid was 300km per uur. De kern van de orkaan kwam nog steeds recht op Cairns af en was inmiddeld van rood veranderd in zwart. iedereen was totaal in paniek en belde naar huis om te vertellen wat er op dat moment allemaal gebeurde. Ik wilde ook zooo graag even naar huis bellen, maar wat kon ik zeggen? Dat ik in een levensbedreigende situatie zat en voor de 2e keer in een paar uur tijd werd geevacueerd? Ik heb toen maar besloten om niet naar huis te bellen om mama een hartverzakking te besparen :p
Dus daar stond ik weer in het donker wachtend op het busje dat me naar het andere evacuatiecentrum zou brengen. Ik had steeds geen idee waar die waren, dus ik zag het vanzelf wel. We werden uiteidenlijk allemaal naar verschillende evacuatiecentra gebracht. Onder andere een sporthal, universiteit en ikzelf zat in een winkelcentrum. De bus zette ons onderaan de bult af en in de stromende regen en knetterharde wind moesten we die onmundig steile bult op rennen naar het winkelcentrum. Op dat moment dacht ik aan thuis, aan Nederland, aan jullie.. Ik kon niet geloven dat ik mezelf stond in te schrijven bij een evacuatiecentrum, terwijl jullie rustig aan het avondeten zaten. Jullie moesten eens weten :P Uiteindelijk heb ik daar 2 dagen gezeten met de paar spullen die ik had, zonder stroom en zonder water (alleen de eerste paar uur). Liggend op een harde, koude vloer, in de verschrikkelijke putlucht, wachtend tot het allemaal voorbij was. Ieder uur werd er een update omgeroepen, maar het is best confronterend om zovaak te horen dat de situatie extreem levensbedreigend is. Het stormde zo hard dat het hele gebouw en zelfs de grond schudde. Het leek wel een aardbeving man! En dat in het pikkedonker..
Vlak voordat de orkaan ana land zou komen is hij wat van richting veranderd. Daardoor heeft het oog van de orkaan ons op het laatste moment op een haar na gemist gelukkig. De schade is hier nu te overzien, maar cyclone yasi heeft verder enorm veel schade aangericht. het paradijs ziet er nu iets minder paradijselijk uit :P 1 op de 3 huizen heeft geen dak meer en de plaats onder Cairns die nu dus door de kern is geraakt is zo ongeveer weggevaagd.
het is raar om nu naar het nieuws te kijken, dat natuurlijk allemaal over Cyclone Yasi 'the monster' gaat. De grootste, ergste, en meest verwoestende + levensbedreigende natuurramp die Austalie ooit heeft gekend wordt er gezegd. Er worden beelden getoond van ons evacuatiecentrum en dan zie ik mezelf daar als een zwerver op de grond liggen. Echt ongelovelijk.. wat een tv-debuut haha.
Ik heb filmpjes gemaakt in het evacuatiecentrum. Heb nog steeds geen internet op mijn laptop, dus die komen nog wel. heb 1 filmpje waarop 1 van de updates is te horen die we ieder uur kregen, dus dan merk jewel hoe serieus de situatie was, maar om echt te weten hoe zo iets gaat moet je het zelf hebbenm meegemaakt. Dan pas voel je de paniek en angst van iedereen om je heen.
Toen we dan eindelijk het evacuatiecentrum mochten verlaten wist ik niet eens waar ik heen moest. en hoe. Er zouden bussen worden geregeld, dus de politie stuurde ons naar buiten. 3 uur later zaten we nog steeds in een knetterharde storm en onmundige stortregen te wachten op de stoep tot er een bus zou komen. Kats doorweekt zat ik daar in mijn hempje en korte broek. Toen werd ons door de politie pas verteld dat er helemaal geen bussen waren geregeld. Die konden ook niet komen, omdat de wegen waren afgesloten. Ze hadden dat gewoon wijsgemaakt, omdat ze iedereen uit het winkelcentrum wilden hebben. We moesten maar lopend naar huis gaan zeiden ze! Ja, erg fijn als dat een uur lopen is in die regen.. gelukkig zijn de Australiers hier super aardig en behulpzaam en toen een paar bewoners hadden gehoord dat wij daar maar gewoon op de stoep waren gedropt en onszelf maar moesten redden zijn zij met hun eigen auto heen en weer geraced om iedereen naar huis te brengen! Blijkbaar waren ook niet alle wegen afgesloten.
Inmiddels zijn we net terug in het hostel dat er gelukkig nog staat. Het regent nog steeds knetterhard, dus het water komt hier naar binnen en het is water scheppen met zijn allen, maar dat is niet zo erg. Zeker niet bij wat er werd verwacht.
Ik ben in ieder geval blij dat ik nog leef.
Zo, dit was even een uitgebreid verslag van mijn eerste week als ramptoerist in Australie :P
Cheers!
-
03 Februari 2011 - 15:51
Moniek:
wat een spul allemaal,hier zaten we ook naar het nieuws te kijken,en hopen dat alles maar goed ging daar,
GELUKKIG maar, dat alles goed met je is,
liefs moniek -
03 Februari 2011 - 16:00
Wendy:
hoi maris.
wat een verhaal krijg er rillingen van .
je moeder baalde al dat ze nog niks van je gehoord had.
gelukkig dan nu een berichtje van je.
jemig wat een avontuur (ben blij dat ik er niet zit).
hoe is het daar verder, veel kapot.
gelukkig dat het met jou goed gaat ondanks dat je een verzopen katje was. maar hopen dat alles nu achter de rug is en er niks meer aan komt.
groetjes van deze kant.
liefs wendy
-
03 Februari 2011 - 16:38
LeeJohn:
WOW,
mn eerste reactie is: je wilt avontuur, en je krijgt avontuur!!!
Maar toen ik verder las lijkt t me dat het ook wel erg angstig is geweest.
Toch denk ik dat het achteraf een ervaring is die je altijd bij blijft en waarvan je denkt, dat heb ik toch maar ff meegemaakt.
Vooral omdat je niet gewond bent geraakt en ook niks kwijt bent geraakt zo te lezen.
Ik hoorde zelfs dat er helemaal geen doden en gewonden waren, maar dat kan ik haast niet geloven als ik jou verhaal zo lees...
Hopelijk klaart het weer snel op en wordt het weer lekker Paradijselijk!
Succes met opruimen en vergeet niet te genieten van alle ervaringen.
(thuis in de kou/regen/sneeuw zitten is ook niet alles...) ;-)
X -
03 Februari 2011 - 17:25
Lieke:
Poeh gelukkig dat alles goed gaat!! :D Heb het nieuws wel gevolgd hoor...! Volgens mij heb je al weer genoeg meegemaakt voor een half jaar :P Echt eng!
Hopen dat het weer nu beter wordt.
Liefs! -
03 Februari 2011 - 17:31
Joop En Maria:
hoi hoi marisca, ook in het Paradijs kun je natte voeten krijgen !!! jemig zeg wat een belevenis maar je bent er goed vanaf gekomen al zit de schrik je nog in het lijf!! gistermiddag (hier was t woensdag) bij moeders geweest en samen tv zitten kijken t leek wel een Thriller al die beelden die we zagen maar onze schietgebedjes zijn gehoord en alles is goed, nu aan het opruimen en genieten van wat er allemaal (hopelijk rustig)gaat komen !!
dikke kus uit Aalten doeiiiiiii -
03 Februari 2011 - 18:05
Theo En Yvonne:
Hallo Marisca. Fijn dat alles goed afgelopen is maar wat een ervaring. Best heftig. Over dertig jaar weet je dit nog als de dag van gisteren.
Prachtig verslag overigens. Bespeur ik hier een journalist/schrijfster in de dop?
Nog heel veel goeds gewenst.
-
03 Februari 2011 - 18:19
Jan En Dinie:
Hoi Marisca
De nare beelden op tv gezien en nu je verslag gelezen maar gelukkig heb je zelf niks meegekregen en nu op naar de 180 leuke dagen geniet er maar goed van .
de groeten uit Doetinchem -
04 Februari 2011 - 10:37
Peggy:
Hoi Marisca!
Gelukkig is alles goed met je...!
Heb het nieuws afgelopen dagen over Australië op de voet gevolgd en natuurlijk aan jou gedacht!
Hopelijk gaat het vanaf nu allemaal wat beter daar!
Wens je nog heel veel succes en plezier,
Liefs Peggy -
04 Februari 2011 - 14:51
Judith:
wohww
oke je hebt het denk ik wel goed samengevat,,menn zat helemaal in je verhaal,,en het leek ongeveer wel een thriller,,,pfff
ben blij dat het een goed eind heeft!!
meid heel veel plezier daar nog,,,en geniet van het paradijs dat hopelijk ook echt weer een paradijs wordt!!!
liefsss judith
ps super dat je die mail had gestuurd,,,want wist deze site niet meer(A):D -
05 Februari 2011 - 16:11
Silke:
Woo Mariscaa!
Wat een toestand.. Ik ben heel benieuwd hoe jouw Big Adventure in Australie eindigt!! Hoop natuurlijk dat we over een tijdje gewoon weer gezellig aan het stekken zijn=).
Zorg goed voor jezelf!!
Lieffs, Silke -
05 Februari 2011 - 16:13
Silke:
Maar eerst moet je natuurlijk nog heel erg gaan genieten van het prachtige Australie!! -
06 Februari 2011 - 12:53
Renske:
Hey Maris!
Heavy! Wat een verhaal ook! Brr... Kreeg er de rillingen van. Ik zat een aantal dagen geleden rustig het journaal te kijken toen ik hoorde dat er een orkaan was rond Australië. Het eerste wat ik dacht: 'Dat land is zooo groot, dat zal vast wel niet bij Marisca in de buurt zijn. Daar hebben ze net al die overstromingen gehad!' Maar toen hoorde ik ineens: 'Vele dorpen rondom Cairns...' Ik dacht: 'Cairns?!' Help! Eén en al oor, hihi. Het nieuws op de voet gevolgd, jou site in de gaten gehouden. Wat een hel! :| Maaaar gelukkig ben je er nog! :D
Ik hoop dat alle rust weer snel wederkeert. En dat het paradijsje waar je bent zich weer snel laat zien! :D
Enne... Ik hou je verhalen in de gaten. :)
Heel veel succes en plezier nog!
Veel liefs,
Renske -
06 Februari 2011 - 18:33
Erica:
Hee Marisca!
Wat heftig om te lezen zeg!
Gelukkig dat alles goed met je gaat!
Ik hoop voor je dat het nu een stuk rustiger voor je wordt en dat je een hele fijne tijd mag hebben daar!
Liefss Erica -
07 Februari 2011 - 09:01
Lisette:
Jee marisca, wat een ervaringen zeg! Je praat er best nuchter over maar man wat zou ik bang zijn geweest, net als jij denk ik wel. Fijn dat het verder nog wel goed met je gaat.
ontzettend leuk om je verdere verhalen ook te lezen! ook bedankt voor je mailtje! Op zulke momenten dat er paniek is moet je maar ff je kalender erbij pakken en de foto`s bekijken:)
Heel veel succes en geniet van de leuke dingen! ik denk aan je!:)
Veel liefs Lisette!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
